Σου λέει, έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη για να δημιουργείς. Για να δημιουργήσεις. Από μια σκέψη έως ένα βιβλίο. Από έναν πίνακα ζωγραφικής έως έναν άλλον δρόμο για να πας, τρέχοντας ή βαδίζοντας, γρήγορα ή με το πάσο σου.

Σου λέει, έρωτας είναι η έμπνευση. Η πνοή. Η ανάσα. Ο αέρας που φύσαγε εκείνη τη στιγμή στα μαλλιά της κι εσύ το είδες. Εσύ πιάστηκες μέσα τους και τυλίχτηκες σφιχτά, σαν σε σχοινί χοντρό κι ας ήταν απλώς τρίχες απαλές και φευγάτες που ούτε στη χούφτα σου δεν θα προλάβεις να κρατήσεις, ούτε για ένα φευγαλέο λεπτό.

Σου λέει, έρωτας είναι η μάχη, ο πόλεμος, με το μέσα σου, με το μέσα του, με τους γύρω σου, μ’ αυτό που ήσουν έως τότε και μ’ αυτό που γίνεσαι μετά από αυτόν.

Σου λέει, έρωτας είναι αυτή η αίσθηση του εαυτού σου μέσα από το βλέμμα της. Μέσα από το βλέμμα του. Μέσα από το βλέμμα του έρωτα.

Σου λέει, έρωτας είναι ό,τι ισχυρότερο υπάρχει. Το ένιωσες; Το ξέρεις; Ο έρωτας ξεπερνά το ένστικτο. Ο έρωτας ίσως γεννήσει και παιδιά, όμως πριν τα παιδιά, τι άλλο έχει προλάβει να γεννήσει; Ο έρωτας υπάρχει πριν απ’ τα παιδιά του. Πριν απ’ τα παιδιά σου. Ο έρωτας σε γέννησε πριν γεννήσεις εσύ. Ο έρωτας σε αναγεννά, αξιωματικά. Σχόλια, θα πεις. Σχόλια, πες, μα άκου κι αυτό.

Η κυρία Μ ζει επάνω σε καρότσι για χρόνια, έχοντας βαριά άνοια. Έχοντας μια γκρίζα σάρωση να της σκοτεινιάζει το μυαλό κι ένα μπέρδεμα ατελείωτο στις λέξεις. Κοιτάζει με τις ώρες έξω απ’ το παράθυρο ή στον τοίχο μπροστά και μουρμουρά ασυνάρτητες συλλαβές. Δεν επικοινωνεί. Δεν αναγνωρίζει. Ούτε τα παιδιά της. Ούτε τα παιδιά της, μα όταν έρχεται εκείνος να την δει μπαίνει φως. Ίσως όχι στο μυαλό της, μα κάπου αλλού που κανένας άλλος δεν μπορεί να μπει. Κάπου αλλού που τίποτα άλλο δεν μπορεί να λάμψει. Εκτός από εκείνον.

Όταν εκείνος έρχεται του αρθρώνει ολοκληρωμένες προτάσεις. Τον λέει, αγάπη μου. Του χαϊδεύει το χέρι. Εκφράζεται, νοιάζεται και κάπως σαν να χαμογελά. Όταν εκείνος έρχεται. Μονάχα τότε. Αν σταματήσει να έρχεται, άραγε η κυρία Μ θα σβήσει; Αναρωτιέμαι.

Για εκείνο που δεν αναρωτιέμαι κι είμαι βεβαία, είναι αυτό. Αν κάποια μέρα εκείνος έρθει, αλλά η κυρία Μ δεν τον αναγνωρίσει, θα έχει ήδη πεθάνει κι ας παραμένει εν ζωή. Αν κάποια μέρα εκείνος έρθει, αλλά η κυρία Μ δεν αντιδράσει, σημαίνει πως ούτε ο έρωτας δεν θα έχει την ικανότητα να φωτίσει το σημείο που κανένας άλλος δεν μπορούσε, ποτέ. Και αν έρθει εκείνη η μέρα, της ανημπόριας και του έρωτα ακόμα, αξίζει να ζει η κυρία Μ; Αξίζει να ζεις;

Φωτογραφία: Μίλτος Κουρμπόγλου