• ΒΙΚΥ ΒΑΣΙΛΑΤΟΥ
• www.tovima.gr/vimagourmet

Επειδή δεν είμαστε όλοι «χρυσοσκουφίτες» ούτε έχουμε πολύ χρόνο ν’ αφιερώσουμε στη μαγειρική, πώς θα σας φαινόταν αν καλλιεργούσαμε τις γαστρονομικές μας ικανότητες με τρόπο διαφορετικό από αυτόν ενός κλασικού τσελεμεντέ;

Αρκεί μια ματιά στο διαδικτυακό λογοτεχνικό μπιστρό της Στέλλας για ν’ ανακαλύψουμε εύκολες, έξυπνες και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συνταγές δια χειρός ενός ψαριού ή αλλιώς της Κωνσταντίνας Τασσοπούλου.

Μια ταλαντούχα συγγραφέας (που πολύ απλά ανήκει στο ζώδιο του Ιχθύ!) και τρελαίνεται να παίζει με τις λέξεις και τη μαγειρική. Κάθε μία λοιπόν από τις εγγυημένες συνταγές της είναι κι από μία γευστική ιστορία, που μας καλεί να διασκεδάσουμε τόσο με τα κουζινικά όσο και με τα ζαρζαβο-κρεατικά μας και να ξεχαστούμε μεταξύ μύθου κι αχλαδιού. Πάρτε μια γεύση…

1.Στρουμφόπιτα (ή αλλιώς μανιταρόπιτα)

«Έχεις την Αντζούλα κι ανοίγει φύλλο, λες και ανοίγει το παράθυρο να μπει δροσιά και έχεις και την αφεντιά μου, να συμπληρώνω πενηντατέσσερα λεπτά της ώρας που κοιτιέμαι με τη ζύμη στα μάτια, να δούμε ποια θα φουσκώσει πρώτη από τις δυο μας. Εκείνη δεν φουσκώνει, ούτε κι ιδρώνει τ΄ αυτί της. Μονάχα το δικό μου στάζει, μαζί με τις μασχάλες και το μέτωπο […] Eχω αγοράσει φύλλο παραδοσιακό, για πίτες. Ξανακοροϊδέψτε την προνοητικότητα του ιχθύ και θα σας κάνω εγώ, πλευρώτους απ’ το ξύλο. Σιγά μην στηριζόμουν στο «δεν είναι τίποτα Τινούλα μου, πανεύκολο». Το είδαμε κυρία Άντζη, και το εύκολο, και το παν…Παναγιά μου βόηθα…ακόμη τρέχει η  βρύση;

2. Μους λεμόνι

– Κίνησε η μανούλα να ´ρθει να με δει, κι ήταν ημέρα Σάββατο.

– Να πάμε και στο μανάβικο, μου λέει, μια που είναι ανοιχτό. Άδειο είν’ το ψυγείο σου.

Πάντα έχουν δίκιο οι μαμάδες. Κανόνας. Οι ράγες του ψυγείου, σαν ράγες τραίνου που πέρασε. Μόνες.

– Τομάτες, πιπεριές, αγγούρια μικρά, λίγα κρεμμύδια…

– Δεν τα θέλω όλα αυτά μαμά

– Μήλα, κανα αχλάδι, λεμόνια…

– Δεν τα θέλω μαμά τα λεμόνια, δεν θα μαγειρέψω.

– Δεν τ’ αγοράζουμε για να μαγειρέψουμε τα λεμόνια. Να υπάρχουν στο σπίτι. Ένα κόψιμο να σε πιάσει, πού θα βγεις να μαζέψεις, στην Αρδηττού;

[…] Ανακάτεψα τρία γιαούρτια, ένα ζαχαρούχο γάλα και το χυμό τριών λεμονιών, καλά. Έριξα και λίγο ξύσμα λεμονιού μέσα. Να δώσει άρωμα. Όταν έγιναν ομοιόμορφο μίγμα, το έβαλα στο ψυγείο, στο πάνω ράφι, να κρυώσει και να πήξει. Να ‘χουν κι αυτές οι ράγες, μια αιτιολογία ύπαρξης…»

Διαβάστε τη συνέχεια των ιστορο-συνταγών στα stellasliterarybistro.com και www.tassopoulou.gr