• thematofylakes.gr
• Αγγελίνα Παπαθανασίου

Σήμερα στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών, φιλοξενούμε τη συγγραφέα Κωνσταντίνα Τασσοπούλου, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της «Ένα φτερό» από τις Eκδόσεις Υδροπλάνο.

Καλησπέρα. Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρείτε. Μουσικός, συγγραφέας, αρθρογράφος. Ποια ήταν η αφορμή που σας οδήγησε στη συγγραφή; Ήταν ένα όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα ή ήρθε τυχαία στη ζωή σας;

K.T. Δεν ήταν όνειρο ζωής, με τη λογική πως από παιδί το είχα βάλει στόχο. Ήταν μάλλον ένα σπρώξιμο από την ίδια τη ζωή. Έγραφα αυθόρμητα, από παιδί. Έγραφα χιουμοριστικά αρθράκια στο περιοδικό του σχολείου, έγραφα αστεία ποιήματα για να κοροϊδέψω τις θείες μου, έγραφα γενικώς για να εκφραστώ. Στην πορεία άρχισα να καταλαβαίνω για το γράψιμο πως, όχι απλώς μου αρέσει, αλλά υπάρχω μέσα απ’ αυτό. Στην πορεία, κοιτάζοντας προς τα πίσω, θυμάμαι και πόσο αυθόρμητα είχα πει κάποια φορά ως παιδί, διαβάζοντας μια κριτική βιβλίου στην Ελευθεροτυπία: αχ, τι ωραία που είναι να γράφεις ένα βιβλίο και να σου γράφουν κριτική γι’ αυτό…

Από τις εκδόσεις Υδροπλάνο κυκλοφορεί το βιβλίο σας «Ένα φτερό». Πηγή έμπνευσης για αυτό το βιβλίο να υποθέσω ότι ήταν τα δυο αγαπημένα σας πρόσωπα που τους αφιερώνετε το βιβλίο;

K.T. Όχι. Η μαμά μου, Λούλη, μπορεί να είναι πηγή έμπνευσης για μένα γενικότερα, και ο θείος μου ο Κούλης μπορεί να αγοράζει με συνέπεια πακέτα μανέστρας από το σούπερ μάρκετ, προκειμένου να ταΐσει κάθε μεσημέρι τα πουλιά, όμως η έμπνευση αυτού του βιβλίου δεν ανήκει σε εκείνους. Η έμπνευση με βρήκε ξαφνικά, στο «άσχετο» που λέμε, όταν μια μέρα στην εργασία μου έψαχνα μια φρέσκια ιδέα για να απασχολήσω την ομάδα των ηλικιωμένων που θα μαζευόταν στο απογευματινό σαλόνι. Έψαχνα μια ωραία δραστηριότητα για να κάνω μαζί τους. Τύπωσα κάποια παγώνια για να τα ζωγραφίσουμε και σκέφτηκα πως με μια κουβέντα για τα παγώνια και με το να τους χρωματίσουμε όλα τα φτερά, θα περάσει το απόγευμα δίχως να το καταλάβουμε. Έτσι κι έγινε. Και τα υπόλοιπα πέταξαν μόνα τους. Η σκέψη πετά από το ένα σημείο στο άλλο και να που με οδήγησε σε μια καινούργια, δική μου ιστορία. Η πλάκα είναι δε, πως εγώ με τα πουλιά δεν έχω καμία ιδιαίτερη τρέλα. Μάλλον, δεν είχα…

Το βιβλίο σας «ψιθυρίζει» υπέροχα μηνύματα στους αναγνώστες του. Μεγάλους και μικρούς. Τους δίνει τροφή για σκέψη. Τι στοιχεία θα πρέπει κατά τη γνώμη σας να διαθέτει ένα καλό βιβλίο για παιδιά;

K.T. Αυτό ακριβώς που λέτε: να ψιθυρίζει μηνύματα και να μην τα φωνάζει, από το εξώφυλλο κιόλας… Με ενοχλούν τα βιβλία που καμαρώνουν ως λυσάρια που θα μας μάθουν κάτι. Ένα βιβλίο για την καλή συμπεριφορά, ένα βιβλίο για να μάθουμε να πλένουμε τα δόντια μας, ένα βιβλίο για να αποδεχτούμε το καινούργιο αδερφάκι… Ένα βιβλίο πρέπει να κρύβει το μήνυμά του, όχι να το βγάζει ντελάλη, πριν ακόμη το διαβάσεις. Κυρίως, πρέπει να αποτελεί έμπνευση και υλικό για δεύτερες σκέψεις και πολλές πολλές συζητήσεις.

Στο εξωτερικό βλέπουμε συγγραφείς να καταπιάνονται με θέματα που στην Ελλάδα είναι «ταμπού» και δεν αγγίζονται. Έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι συγγραφείς ανακυκλώνουν τα ίδια θέματα από φόβο ότι η συντηρητική κοινωνία θα απορρίψει κάτι διαφορετικό. Ποια είναι η δική σας αίσθηση;

K.T. Δεν ξέρω για άλλους συγγραφείς και δεν μπορώ να εκφράσω τη θέληση ή τον φόβο τους. Η δική μου θέληση είναι κάθε φορά να λέω κάτι διαφορετικό, απλά και μόνον με τη λογική πως αυτό που είχα να πω πριν, το έχω πει στο προηγούμενο βιβλίο, άρα πάμε για άλλα… Σίγουρα για μένα δεν υπάρχει θέμα ταμπού. Όλα τα θέματα έχουν έναν τρόπο να τα πεις, ώστε να φτάσουν στα αυτιά και στην ψυχή του άλλου. Όχι μόνον στα βιβλία, μα και στις συζητήσεις ισχύει αυτό.

Υπάρχει κάποιο παιδικό βιβλίο που διαβάσατε πρόσφατα και ξεχωρίσατε;

K.T. Διαβάζω πολλά παιδικά βιβλία. Μάλιστα με τον φίλο μου τον Χρήστο που πάει Ε’ Δημοτικού και έχει μεγάλη συλλογή παιδικών βιβλίων, ανταλλάσσουμε παιδικά βιβλία κάθε εβδομάδα. Ένα από αυτά που μου δάνεισε πρόσφατα και το αγάπησα ήταν το «Ο κηπουρός της Νύχτας» των Αδερφών Φαν. Επίσης, έχω αγαπήσει και το «Ξενοδοχείο Η χειμερία Νάρκη». Να θυμηθώ να το πάω και στον Χρηστάκο…

Αυτή την περίοδο υπάρχουν νέοι ήρωες που σας βασανίζουν γλυκά και περιμένουν υπομονετικά να πάρουν σάρκα και οστά;

K.T. Βέβαια! Υπάρχουν και μάλιστα με βασανίζουν πολύ. Δεν σταματώ να βασανίζομαι και δεν προσπαθώ να το αποφύγω. Αυτή την περίοδο έχω δύο ονόματα ανδρικά που μου τρώνε το μυαλό: Γιώργος και Λάκης (που ακούει και στο Μπάμπης). Θα μάθετε για την πορεία τους, εν καιρώ…

Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες μας;

K.T. Να έχουν όλοι Καλό Φθινόπωρο και στην καρδιά τους να κρύβουν όχι ΕΝΑ ΦΤΕΡΟ μονάχα, αλλά πολλά…

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που μας διαθέσατε. Εύχομαι καλή δημιουργική συνέχεια.

Διαβάστε τη συνέντευξη εδώ.